Latihan berterusan dalam mendengar dan membaca teks akan membiasakan pelajar dengan tekanan suara pada perkataan. Berikut adalah beberapa kaedah umum yang diguna pakai:

a) Hanya tiga suku kata terakhir yang boleh diberi tekanan. Tekanan suara ditandakan merah. Perlu diingat bahawa jika Tanwīn disebut, ia termasuk dalam kiraan suku kata.

b) Suku kata dengan vokal panjang harus diberi tekanan:

ki–tāb ki–tā–bun, ja–dīd ja–dī–dun, ma–khā–zin ma–khā–zi–nu

Tetapi, vokal panjang pada akhir perkataan tidak diberi tekanan:

hu–nā, kur–sī (aslinya: kur–sī–yun)

c) Apabila tiada vokal panjang dalam tiga suku kata terakhir, maka tekanan ialah pada suku kata tertutup kedua terakhir, c. konsonan – vokal pendek – konsonan (KVK):

mu–‛al–lim, mu–tar–jim

atau suku kata kedua terakhir apabila perkataan tersebut mempunyai dua suku kata:

an–ta, ra–jul

Jika tidak, maka tekanannya terletak pada suku kata ketiga akhir, apa jua struktur perkataannya:

mu–‛al–li–mah, muj–ta–hi–dun

d) Kedudukan tekanan tidak melebihi tiga suku kata terakhir. Oleh itu, jika bilangan suku kata berubah disebabkan oleh tanwin pada akhir kata atau imbuhan akhiran, maka kedudukan tekanan turut berpindah:

ṭā–li–ba ṭā–li–ba–tun mu–‛al–li–ma mu–‛al–li–ma–tun

ku–tu–bun ku–tu–bu–nā (buku-buku kami / kita)

mu–‛al–li–mun mu–‛al–li–mu–nā (guru (m.) kita)

ṭā–li–bah ṭā–li–ba–tun, ṭā–li–ba–tu–nā (mahasiswi (f.) kita)

mu–‛al–li–mah mu–‛al–li–ma–tun, mu–‛al–li–ma–tu–nā (guru (f.) kita)

71